Wróć do listy artykułówPod Sąd ze świeczką...
Dlaczego warto było pójść pod sąd ze świeczką
Na łamach Głosu Tarnowskiego wiele razy tłumaczyłem już, że kilka posunięć obecnego rządu mi się podoba. W kwestiach społecznych zrobiliśmy w Polsce milowy krok – nie może być tu mowy o jakimś rozdawnictwie, gdyż chociażby program „500 plus” to wyraz nie tylko solidarności, ale również nasz zbiorowy obowiązek troski o przyszłe pokolenia. Bez dwóch zdań minione lata rządów PO-PSL to czas ogromnych zaniedbań w tej materii. Neoliberalny pogląd, że wszyscy powinniśmy ciężko pracować i oszczędzać, a wzrost gospodarczy może dawać korzyści jedynie przedsiębiorcom – był nietrafiony. Fakt, że dziś Prawo i Sprawiedliwość korzysta z popularności tego typu programów to efekt zaniedbań w polityce społecznej i polityce zatrudnienia minionych lat. Żeby nie było stronniczo dodam, że niewiele w tej kwestii zrobiono również za rządów SLD-PSL w latach 2001-2005. Właściwie zapominając w tym czasie o wielu lewicowych postulatach.
Niska płaca minimalna, brak wsparcia rodzin czy uwielbienie dla umów śmieciowych to grzechy przeszłości polskich polityków, z których cała opozycja powinna się wyspowiadać i przeprosić. Takie oczyszczenie, a także zmiana elit – w postaci ich zwykłego odmłodzenia – mogłaby tchnąć nowego ducha i wiarę społeczeństwa w istnienie alternatywy. Odpowiedzialnej społecznie, nowoczesnej, racjonalnie myślącej alternatywy dla obecnych władz. Dlaczego zatem w sondażach nadal prowadzi partia Jarosława Kaczyńskiego? Bo nikt z opozycji nie wyciągnął wniosków z ostatnich kilkunastu lat. Widać to było gołym okiem na demonstracjach pod Sejmem, w których prym wiódł Leszek Balcerowicz. Ten sam, który w oczach wielu Polaków odpowiadał za masowe bezrobocie, za schładzanie polskiej gospodarki za prywatyzację. Tymczasem mamy już XXI wiek i wypadałoby wyjść do Polaków z nową ofertą.
Dlaczego zatem warto było iść pod Sąd ze świeczką? Ponieważ państwo, w którym to polityk (Minister Sprawiedliwości) sprawuje jednoosobową kontrolę nad wymiarem sprawiedliwości to państwo totalitarne. Prawdą jest, że system sądownictwa w Polsce wymaga zmian, reforma jest tutaj konieczna. Ale taka reforma, która usprawni życie obywateli – reforma, której celem będzie poprawa sprawności funkcjonowania sądów i wyeliminowanie tzw. „czarnych owiec” – a nie totalne podporządkowanie. Dlatego cieszę się, że Prezydent Andrzej Duda zawetował część ustaw dotyczących Krajowej Rady Sądownictwa i Sądu Najwyższego. Nie cieszyłbym się jednak przedwcześnie z tego, jak to określają niektórzy publicyści, wybicia się Prezydenta na niepodległość. Obawiam się, że „obóz dobrej zmiany” dopnie swego w nieco łagodniejszej formie – za sprawą ustaw przygotowanych przez Prezydenta.
Ważne jest jednak też to co stało się w ostatnich tygodniach. Na ulice polskich miast wyszli nie tylko działacze partyjni, ale także obywatele, artyści, osoby nie zaangażowane w życie polityczne i sporo młodzieży, pokazując tym samym swój sprzeciw i solidarność. To ogromny kapitał również dla opozycji, która jeśli i tym razem zmarnuje daną jej szansę – na długie lata może zapomnieć o zmianie władzy. Nie chodzi tu o jednoczenie się, ale o zmianę sposobu myślenia i alternatywną ofertę. Samo zjednoczenie niewiele da, jeśli oferta wciąż będzie taka sama. Balcerowicz, Schetyna, Czarzasty, Kopacz, czy nawet Frasyniuk – to karty z talii, które żadnego rozdania wygrać nie mogą. Nawet Lech Wałęsą wiedział, że mocno stoi się na dwóch nogach – tak na prawej, jak i na lewej. Bez lewej nogi w postaci programu wrażliwego społecznie i naprawiającego efekty polskiej transformacji wygrać się nie da. Być może to co działo się pod polskimi sądami to zalążek tworzenia się nowej siły na scenie politycznej, być może w jednym szeregu powinni stanąć Borys Budka, Kamila Gasiuk-Pihowicz, Barbara Nowacka, Władysław Kosiniak-Kamysz, Rafał Trzaskowski i Robert Biedroń. Ciekaw jestem ile procent poparcia miałaby taka formacja, gdyby to oni byli jej liderami. Dla mnie to byłaby faktycznie dobra zmiana.
